Logo 'Balteringe and Witte Sand'

Vakantie aan de Noordzee-
Kom naar Baltrum!

Vorige pagina: Gedicht Volgende pagina: Fotocollectie
 

Zeeman's graf

 Beginpagina
 Plaatsen vrij
 Prospectus van het huis
 Verhalen
 Kroniek
 Barnsteen
 Gedicht
 Zeeman's graf
 Fotocollectie
 Overige informatie
 Contact

    Deutsch
Deutsch
    English
English
 

In de buurt van het "Bibelkreisheim" (gebouw voor bijbelgenootschap) in Ostdorf op Baltrum bevindt zich, eenzaam bij een duin, een graf. Hier rust Hendrik Dirk de Boer.

Vroeger stond daar een uit Braziliaans hardhout gesneden "doodpaal", vandaag staat daar een gedenksteen; op een verweerd bordje daarop staat:

HIER RÜST HET
S. V. L. K. D.
VAN H. D. DE BOER
GEB. 12. OKT 1794 IN VEENDAM
OVERLEEDEN ALLHIER
DEN 12. JULI 1849

Postkaart "Jan de Boer-Denkmal"

Over dit graf vertellen de eilanders de volgende sage:

    Een Nederlandse kapitein, in de Baltrumse volksmond "Jan de Boer" genoemd, lag bij eb op het wad voor Baltrum, om de vloed af te wachten. Zijn schip was de tjalk "Jaltina", een zeilschip met platte bodem, een mast en aan weerskanten zwaarden, dat hoofdzakelijk voor de inzet op de Waddenzee gebruikt wordt. Bij een Oosterwind gebeurde het vaker, dat de schepen dagen lang in het vlakke wad bleven liggen, omdat de wind het water uit de Noordzee drukte en de schepen vaak zwaar beladen waren. Vandaar, dat schipper "Jan" de Boer zonder proviand kwam te zitten, die hij toen op Baltrum moest inslaan.

    Toen hij op het eiland kwam, eiste hij van de eilanders wittebrood en jenever. Aangezien de inwoners echter onder zeer armoedige omstandigheden leefden, konden zij hem alleen maar roggebrood en geitenmelk aanbieden. Woedend verliet de Nederlander het eiland en gaf te kennen, dat hij op zo een miserabele zandhoop niet wilde leven, ja zelf niet begraven wilde zijn!

    Vanwege de lage waterstand kon het schip ook de volgende dagen zijn reis niet voortzetten en volledig onverwacht stierf kapitein "Jan" de Boer.

    Zijn bemanningsleden vroegen aan de eilanders, of ze de dode op het eilandkerkhof begraven mochten. Maar de eilanders waren de verwensingen van de overledene nog niet vergeten: "Hij wil zelfs niet eens op het kerkhof van Baltrum begraven zijn... De eilanders zien de onverwachte dood van de kapitein als een teken van God's straffende gerechtigheid en weigeren hem een christelijke begrafenis op het eilandkerkhof te geven. Vandaar dat "Jan" de Boer door zijn mensen alleen in de eenzame duinen begraven mocht worden.



terug naar het begin van de pagina Vorige pagina: Gedicht Volgende pagina: Fotocollectie

Pagina update 18.6.2000
Copyright Elke Szeklinski
Designed by René Stach
Vertaling: Sieteke Gordon-Zuiderveld